Sonrasında nişan törenimde bile annesi kıyafetimde karışıklık çıkardı, eşim izin vermedi. İsteme gününde mutfağa gelip kahveye tuz koyduğunda oğlum hasta olur gibi saçma sapan konuştu, sustum, eşim yine izin vermedi, onu oturttu yerine. Geçen ramazan bayramında annemle onların gelmesi gerekirken yine de insanlık bizde kalsın dedik, kapıdan girer girmez ben seninle konuşmuyorum, niye kızımın elini öpmedin gibi saçma sapan konuştu kaynana. Kızı da suratımıza bakmadı. Yeter artık dedim, inanın buraya yazmadığım, yazamayacağım daha çok çok fazla şey var, en basitleri bunlar, öyle söyleyim. Yine de ses çıkarmadım, en son gelin alma günü gelmediler, pic gibi yetim gibi eşim tek başına çıkarttı, bide kendi akrabalarım, ne annesi, ne babası, ne abileri, ne ablaları, hiçbiri gelmedi. Annemin şekeri çıktı, zor sakinleştirdik, neyse dedik düğün günü dedik yine sustuk, fakat artık hiçbir şekilde ne arıyorum ne soruyorum, haklı olduğumu düşünüyorum, eşim de hak veriyor ama bazen fark ediyorum, görüşmemi istiyor, söyleyemiyor bana çünkü biliyor, onların yüzünden hep aramızda sorun çıkıyor, yoksa hep iyiyiz eşimle, hiçbir sorunumuz yok, ama ailesinin konusu açıldığı an birbirimize giriyoruz.